Kabul etmek
Asıl önemli olan kendimizi kabul etmek. Eksiltmek yada artırmak değil sadece kabul etmek. Düşündüklerimizi sıralayıp aslında ne kadar önemsiz olduklarını anlamak. Seni iyi yapan şeyler neler? Bunlar sadece sana göre mi iyi yoksa çevren de mi bu özelliklerinin iyi olduğunu düşünüyor? Gibi sorular sormak kendi kendine. Hiçbir şeyi tamamen yok edemeyeceğinin farkına varmak. Kibir, öfke, nefret, kaos, kıskançlık, aşağılık kompleksi. Bunların ve türevlerinin asla bir sonu yok. Nedenleri ve ölçüsü bizim elimizde diye düşünebiliriz. Ama atladığımız şey şu ki; yalnız değilsin. Yalnız kalmak baya bir zor olduğuna göre… Evet evet daha suçlanacak çok kişi var. Sadece etrafımızdakileri suçlarsak bu bizi bencil ve zalim yapar. Böyle bir durumda sevilmeye değer olacağımızı pek sanmam. Kendimizi aşağıda görüp hep kendimize yüklenirsek de kibirli biri olup çıkarız. Bizi kemiren düşüncelerden kurtulmak… İşte bu bizim elimizde gerçekten. Kararlı olmayı da inatçılıkla karıştırmamak gerek elbette. Tabi